Cengizhan Orakçı : ‘Cümle Önce Kalbe Dokunmalı’

Gereksiz cümleler kurup durmaktan mana ne? Cümle kurmak, bir ev inşa etmek gibidir. Tasarımı ve planı tam bir cümlenin pencerelerinden gökler görünür; kapısı çiçekli bahçelere açılır. İyi bir cümlenin içine girmek, güzel bir evin içine girmek gibidir.

Gereksiz cümleler kurup durmaktan mana ne? Cümle kurmak, bir ev inşa etmek gibidir. Tasarımı ve planı tam bir cümlenin pencerelerinden gökler görünür; kapısı çiçekli bahçelere açılır. İyi bir cümlenin içine girmek, güzel bir evin içine girmek gibidir.

Cümlenizin pencerelerinden gökler görünmüyor, kapıları çiçekli bahçelere açılmıyorsa çok vahim. Bir de cümleleriniz zindan gibiyse, içi çok kasvetli, çok havasızsa, okuyanlar kendini nasıl mahkûm hissetmesin?

Cümle dediğiniz önce kalbe dokunmalı, kurduğunuz cümleler kalbe dokunuyor mu? Kalbinize bir sorun bakalım! Öyle cümleler kurmalı ki hatta “gönlü sınık”lar okuyup duyduğunda bir inşiraha ermeli mesela. İnsan cümlesiyle de sarılıp ağlayabilmeli; siz hiç cümlenizle sarılıp ağladınız mı?

Nihayet insan bu dünyaya kendi cümlesini söylemeye gelirmiş! Söylenen ve yazılan bütün cümleler esasen hep ona hazırlıkmış.

Siz hiç cümlenizin nasıl olacağını düşündünüz mü?

Avatar

Editör

En güzel haberleri oluşturur, düzenler ve siteye ekleyip, siz değerli okurlara sunarım.

Bir Cevap Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir