Akıncı mezarları

Hannover’i bilir misiniz? Almanya’nın kuzeyinde. Kuzey Denizi’ne 150 kilometre uzaklıkta büyük bir şehirdir. Almanlar arasında en makbul Almanca Hannover’de konuşulandır. Tarihte Hannover Prensliği olarak adını…

Hannover’i bilir misiniz?

Almanya’nın kuzeyinde. Kuzey Denizi’ne 150 kilometre uzaklıkta büyük bir şehirdir. Almanlar arasında en makbul Almanca Hannover’de konuşulandır. Tarihte Hannover Prensliği olarak adını duyarız. Bu yüzden ayrıcalıklı kültür ve tarih merkezlerindendir.

İstanbul’a uzaklığı yaklaşık 3 bin kilometredir.

Hannover’in Königsworterplatz Meydanı’nda bulunan Str Andreas Mezarlığı’nda geçiyorum. Alman mezarlarının sıralanışına zıt ve o mezarlardan biraz uzakta iki mezar dikkatimi çekiyor. En yakın Alman mezarı ile arasında 25 adım mesafe var. Merakla yaklaşıyorum. Hasan ve Mehmet isimlerini görünce içimden bir şeyler kopuyor. Taşları kırılmış zar zor fark ediliyor. Ölüm yılları 1691.

Bu mezarlar kıbleye dönük.

Alman mezarlığı kenarında iki mahzun mezar yönlerini kıbleye dönmüş yanlarına gelip dua edecek olanları bekliyor.

Kim bunlar?

Viyana Kuşatması hezimet ile sonuçlanmış. Ordu darmadağın olmuş. Birleşik Avrupa Osmanlı’ya karşı büyük bir zafer kazanmış. Viyana savunmasına destek amacı ile gelen Hannover Prensliği kuvvetleri de Viyana’yı Türklerin muhasarasından kurtarmış olmanın ganimetleri ile geri dönüyor.

Viyana’dan Hannover’e giderken yanlarında Osmanlı ordusunun bıraktığı savaş malzemelerinden payına düşenlerin yanı sıra iki Türk askerini de esir alıyorlar. Bu askerler Sipahi Hasan ve Şemdinlili Derviş Mehmet. Bir daha asla doğdukları toprakları göremeyecekler. Prens Ludwig’in esirleri olarak meçhule gidiyorlar.

Hannover’e geldiklerinde Prens Ludwig, iki askeri Düşes Sophie’nin özel hizmetine veriyor.

Allah’tan başka kimseye kul olmamayı şiar edinen, dini yaymak için sevdiği dünyalıkları terk edip kılıç kuşanarak serden geçen yiğitler, köle olarak Sophie’ye hizmet etmekle görevlendiriliyorlar.

İki Anadolu yiğidi için asıl savaş şimdi başlıyordu. Bu savaş kılıç sallamak, sayısı belirsiz düşman arasına ölümüne dalmaktan daha zor ve çetin idi.

Şimdi nefisleri ile din ve imanlarını korumak için savaşacaklardı. Geride bıraktıkları, onları şehit bellerken, onlar imanlarını korumaya çalışacaklardı.

Prens Ludwig’in şatosunda bütün gözler Hasan ve Mehmet’in üzerindeydi. Her hareketleri merakla takip ediliyordu. Osmanlılar neye benziyor diyehalk onları görmeye gayret ediyordu.Hasan ve Mehmet mecburen Düşes Sophie’nin hizmetine girdiler. Her türlü sapkınlık dâhil sayısız tacize uğradılar.

İki esir Türk, Düşes Sophie’den iki istekleri olduğunu söylediler.

-Nedir, diye sordu Düşes Sophie.

– Bizler Müslümanız. Biliyoruz esiriniziz ve size hizmetle görevlendirildik. Bu görevimizi de yerine getireceğiz ama sizden ilk isteğimiz, namaz kılmamıza engel olunmasın. Namaz dinimizin en önemli emirlerindendir.

-Peki, der Düşes Sophie ve ikinci isteklerini sorar.

Hasan ve Mehmet diğer isteklerini sonra talep edeceklerini söylerler.

Aradan yıllar geçer. Hasan ve Mehmet Prens Ludwig ve Düşes Sophie başta olmak üzere bütün Hannover’in gıpta ile ve güvenle baktığı iki kişi olmuştur.

Yıl 1691 olduğunda, iki askerimiz Düşes Sophie’den bir istekte daha bulunurlar:

– Müslümanlar öldükten sonra önce yıkanır, ardından kefenlenir. Cenaze namazı kılındıktan sonra mezarları sağ tarafları üzerine kıbleye (Güney Doğu) dönük yatırılıp toprakla örtülür. Bu şekilde gömülmek isteriz.

-Bunların hepsini yapamayız.

-O zaman en azından mezarımızın yönü kıbleye dönük olsun, bizi de mezarımızda sağ omuzumuz üzerine yatırsınlar.

Düşes Sophie, hayatları boyunca sadece iki istekte bulunan bu güvenilir Türklerin son isteğini de kabul eder.

Düşes’den istedikleri iki şey de dinleri içindir. Hasan ve Mehmet, 1691 yılında vasiyetleri üzere kıbleye karşı Hıristiyan Askeri Mezarlığı’nda, Hıristiyan mezarlardan uzak bir bölüme defnedilirler.

Şimdi o iki yiğidin kıbleye bakan mezarları başındayım. Aradan asırlar geçmesine ve kaybolmaya yüz tutan mezarlarına rağmen bize verdikleri mesajlar taptaze duruyor.